Ana içeriğe atla

Web Ortamında Yazılım Geliştirme

Öncelikle bizi web ortamında program geliştirme ayrımına getiren nicel birikimler nelerdir onları netleştirmek için günümüze kadar olan programlama alışkanlıklarına kısaca bakmak gerekir. 90’lı yılların başında, programlar local networklerde güçlü bir ana makinaya(sunucu) kurulur, dummy terminaller ile kullanılırdı. Daha sonraki süreçte (90 ların 2. Yarısından sonra); teknolojinin yayılımı ile network teknolojileri arasındaki gelişim aynı paralellikte olmayınca, herkesin elinde güçlü bir makina(lar) oldu ama daha zayıf bir network olduğundan her makinaya kurulabilen ve bağımsız çalışabilen programlar bu dönemde yaygın kullanıldı. Günümüzde; network teknolojilerindeki gelişim ve yayılım ile ilgili gelinen noktada (ADSL,3G... vb) bilgisayar kullanıcıları hemen hemen her noktadan ortak bir network’e dahil olabiliyor. Varolan bu durum; bilginin daha hızlı, kolay paylaşılması ve sistemin daha kolay yönetilebilmesi için program geliştirmede bizi tekrar değişime zorluyor. Web ortmında program geliştirmenin en büyük avantajı, sunucu ile aynı networkte bulunan ve sunucudan bağımsız platformlarda çalışabilen istemcilerin ek bir kurulum gerektirmeden programı kullanabiliyor olması.

Web ortamında geliştirilecek programı etkileyecek en temel iki temel unsur; sunucu ve network altyapısıdır. Network programlamadan bağımsız olacağından sunucu istek ve yanıtlarında mümkün olacak en az network trafiği sağlamak öenmlidir. Ayrıca; sunucu birden fazla istemciye cevap vereceğinden sunucuda çalışan programın mümkün olan en az belleği kullanması ve hızlı çalışması beklenen en optimum çözümdür. Bu optimizasyonu sağlayabilmek için aşağıdaki başlıklara dikkat etmek gerekir. Bunlar;
·         Ekran Boyutu; Bunun için ekranı parçalamak, ekranda sadece diğer tanımlarla olan refaransları tutmak, kendi ihtiyacından başka içerikleri ekranda taşımamak.
·         Script; İstemcilerin kullanacağı trafiği azaltmak için her ekranın kullanacağı scripten fazlasını register etmemek ve istemci tarafında ön bellekte saklamak.
·         Kodlama; Sunucu ve istemci ayrımına dikkat edip.Istemci tarafında dataya erişim olmayacak işlemleri istemci tarafında sunucuya erişmeden çözmek. Sunucudan hazırlanan yanıtların istemcinin görmesini istediğimiz gibi hazırlayıp istemci tarafında başka müdahaleye imkan vermemek. Ayrıca sunucu tarafında geliştirdiğimiz kodların daha kolay yönetilebilmesi için kodları ortaklaştıracak methodolojiler benimsemek.
·         Sunucu; Network trafiğini azaltmak için gönderilen paketler sıkıştırmak ve optimize etmek.Sık veri erişimi gerektiren ortak işlemler sunucu belleğinde tutmak.Ayrıca sunucunun her bir istemci için açtığı belleği gereğinden fazla(mümkün olan en az) kullanmamak ve o istemci sunucudan ayrıldığıda o belleği (session) temizlemek.
·         Güvenlik; Sunucuda bulunan işletim sistemi ile ilişkili güvenlik kullanımının dışında, ekranlarda güvenlik açığı yaratacak bilgi taşımamak.Yüksek güvenlik gerektiren ekranlarda istemciden gelen ekran isteklerinin sunucuda açılan oturumla aynı olmasını kontrol etmek veya istemci ekranındaki bir objeyi sunucudaki değeri ile karşılaştırmak.
Hüseyin ÇAM

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

UML ve Modelleme – Bölüm 4 (Class (Sınıf) Diyagramları)

Bir önceki makalemizde UML modellemede kullanılan ilk diyagram olan Use Case diyagramını incelemiştik. Bu makalemizde nesne tabanlı programlamada kullanılan sınıflar ve sınıfların arasındaki ilişkileri modelleyebileceğimiz diyagramlar olan Class(Sınıf) diyagramlarını inceleyeceğiz. UML’de sınıflar, nesne tabanlı programlama mantığı ile tasarlanmıştır. Sınıf diyagramının amacı bir model içerisinde sınıfların tasvir edilmesidir. Nesne tabanlı uygulamada, sınıfların kendi özellikleri (üye değişkenler), işlevleri (üye fonksiyonlar) ve diğer sınıflarla ilişkileri bulunmaktadır. UML’de sınıf diyagramlarının genel gösterimi aşağıdaki gibidir. Şekil 1. Class Diyagram Şekil1’de görüldüğü üzere bir dikdörtgeni 3 parçaya bölüyoruz. En üst bölüm sınıf adını, orta kısım özellik listesini (üye değişkenler) ve en son kısım, işlev listesini (üye fonksiyonlar) göstermektedir. Çoğu diyagramlarda alt iki bölüm çıkarılır. Genelde tüm özellik ve işlevler gösterilmemektedir. Ama

Yazılım Maliyet Tahmineleme Tecrübeleri

Yazılım mühendisliğinde maliyet hesabı her zaman problem olmuştur. "Bu iş kaç Adam/Gün tutar?" sorusuyla sıkça karşılaşıyoruz. Adam/gün veya Adam/ay ölçütleri bir kaynağın/kişinin belirtilen zaman dilimindeki iş gücü anlamına gelir. Tabi bu noktada yine kafa karışıklıkları başlar. 6 A/G'lik bir işi hızlandıralım diye 2 kişi ile yapmaya çalışsak ve kaynak/kod, modül, altyapı, insan vb. her bir şeyi bir kenara bıraksak, matematiksel basit formülle 6/2=3 A/G'de biter? Gerçek hayat böyle değil, öncelikle bunu anlamamız lazım. Hep şu örnek verilir; "Aynı bebeği 2 kadın birlikte daha kısa sürede doğurur mu?" Eğer bunun cevabı "Evet" ise (veya bir gün böyle bir durum ortaya çıkarsa), yazımı değiştirmem gerekecek:) Mevzu gerçekten derin...Maliyet hesabı; bulunduğunuz firmanın yazılım süreçlerini hangi methodlarla uyguladığına, ilgili işin o dönemdeki aciliyetine, (şirket yönetiminin baskısına:)) vb. bir çok duruma bağlı olabilir. Örneğin; bizim firmada e

UML ve Modelleme – Bölüm 3 (Use Case Diyagramlar)

Önceki iki makalemizde ( 1 , 2 ) UML’e genel olarak değinip ve modellemede kullanacağımız dokuz diyagram hakkında bilgiler vermiştik. Bu makalemizde Use Case diyagramından detaylı bahsedeceğiz. Öncelikle, genel Use case diyagramının tanımını hatırlayalım. “Bir kullanıcı ve bir sistem arasındaki etkileşimi anlatan senaryo topluluğudur.” Ivar Jacobson Senaryo tanımı için der ki: “Aktörle sistem arasında gerçekleştirilen, sonucunda aktöre farkedilir getirisi/ faydası oluşan etkileşimli diyalogdur. ” UML Use Case Diyagramları  sistemin işlevselliğini açıklamak amacıyla kullanılır. Sistemin birbirinden ayrı özelliklerinin detaylarını göstermekten ziyade, Use Case Diyagramlar, tüm mevcut işlevselliği göstermek için kullanılabilir. Buradaki en önemli noktalardan biri,   Use Case Diyagramlar temelde sequence diyagram ve akış diyagramlarından farklıdır. Use Case diyagramlar dört ana elemandan oluşmaktadır. Aktörler , Sistem (Proje kapsamını belirtir) , Use Caseler ve bunlar ara